Džemat Došci-Gornji Kamengrad se nalazi na putnoj komunikaciji Sanski Most-Bosanska Krupa, 10 kilometara udaljen od Sanskog Mosta. Kao džemat (u smislu vjerske organizacije) ranije se zvao samo Došci, a od oslobođenja 1995. godine Došci-Gornji Kamengrad.
Džemat broji 200 domaćinstava i ima džamiju koja je prvi put izgrađena 1930. godine. Ta džamija, manjih dimenzija sa malim mektebom bez munare, bila je u upotrebi sve do 1965. godine, kada je detaljno obnovljena i uz nju sagrađena munara.
Džamija je otvorena 29.11.1966. godine i bila je u funkciji sve do agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Džamiju su srušili pripadnici Vojske Republike Srpske početkom 1993. godine.
Odmah nakon oslobođenja Sanskog Mosta 1995. godine otpočeo je proces formiranja novog džemata. Džematlije Gornjeg Kamengrada iz svih njegovih ogranaka (Kisak, Krupići, Grgići, Staza i Orišje) bili su razvučeni pa se jedan dio vezao za džamiju u Došcima, a drugi dio za džamiju u Donjem Kamengradu koja im je teritorijalno bila jednako udaljena.
Njihova potreba, ali i njihova težnja, je bila da se izgradi džamija koja bi im bila bliža. Te težnje otkrivamo i u namjerama prvog vakifa ove džamije hadži Ibrahima (Abid) Grgića, koji je nekoliko godina prije početka agresije kupio zemljišnu parcelu sa nijetom da tu bude izgrađena džamija.
Poslije agresije rukovodstvo džemata je uz podršku džematlija izašlo sa rješenjem da se džamija gradi na novoj lokaciji (trenutna lokacija). Pored pomenutog vakifavrijedno je spomenuti da je dio zemljišne parcele za izgradnju džamijske kuće pored džamije uvakufio Suad (Fehim) Badnjević. To su bila prva uvakufljena u ujedinjenom džematu Došci-Gornji Kamengrad.U istaknutije vakife džemata spada i Sulejman (Mumin) Burnić, vakif starog harema gdje se nalazila džamija.
Cijenimo da je ta odluka (nova lokacija džamije- spajanje sa Gornjim Kamengradom) bila izuzetno mudra i promišljena, jer se oformio jedan respektabilan džemat- srednje veličine. Plodove tog ujedinjenja džemat uživa cijelo vrijeme kroz svoju organizaciju, koja broji oko 350 članova. Uz spomenute vakife u džematskoj Knjizi vakifa nalazi se još preko 50 upisanih. Upravo taj podatak nam govori o nesebičnosti, o želji i o nastojanju, da sve ovo traje i uspije.
Dakle, zahvaljujući, u najvećoj mjeri, vrijednim džematlijama Došaca i Gornjeg Kamengrada, koji su dali nesebičan doprinos u vidu dobrovoljnog rada i vlastitih priloga, džamija je iznova izgrađena.Džamija je svečeno otvorena u ljeto 2001. godine.Velika čast da otvori džamiju je pripala uzornom džematliji Mehi Burniću.
Džamija je nazvana „Šarena džamija“, jer je po izgradnji imala unikatno spiralno šarenu munaru. Ta šarena munara je kasnije zahtijevala ozbiljnu rekonstrukciju, što je urađeno 2019. godine. Sve ponude i izvođači radova u tom projektu nisu pristajali i nisu davali nikakvu garanciju za svoj posao, osim da se rekonstrukcija napravi u standardnoj bijeloj varijanti i tako je bilo učinjeno. Od tada ona više nije šarena, već je bijela, ali ništa manje vrijedna i važna za svoje okruženje.
U haremu džamije se nalazi još jedna munara, odnosno dio munare sa šerefom. Radi se odijelu stare munare sa stare lokacije, koja je bila minirana u toku agresije. Nakon izgradnje nove džamije u njen harem je prenijet i zabetoniran dio stare munare da podsjeća na vrijeme kada su munare zasmetale komšijama Srbima.
Kako vrijeme prolazi ta stara munara sve više zaokuplja pažnju prolaznika sa svih strana, koji već na neki način dokumentiraju njenu žalosnu sudbinu.
Džemat je neumorno aktivan u raznim projektima i rekonstrukcijama. U prethodnom vremenu je izvršena detaljna rekonstrukcija imamske kuće, zatim munare, harema džamije, džematskih mezarja na više lokacija. U planu su još nerealizirani projekti, koji će ako Bog da doći na red, jer lijep pristup i transparentan rad daju plodonosne rezultate na koje se ove čestite i vrijedne džematlije ponose.
Veliki doprinos za uspješno funkcioniranje džemata Došci-Gornji Kamengrad pripadaju njegovim mutevelijama: Zaimu Hodžiću, Selimu Ramiću, Ekremu Kamiću, Fehimu Hodžiću, Ibrahimu Kamiću, Šefiku Kamiću, Mehi Burniću, Hazimu Burniću, Izetu Hodžiću i Velidu Hadžiću.
Stalnu imamsku službu u ovom džematu su obavljali sljedeći imami: Abdurahman ef. Bilović, Mumin ef. Delić, Nijaz ef. Dalipovski, Rasim ef. Ćeman, Derviš ef. Dervišević, Atif ef. Vučkić, Rasim ef. Ramić, Abdulah ef. Pivić, Senad ef. Omić i Nisvet ef. Horozović, aktuelni imam džemata.
Među poznatije alime koji su djelovali u ovom džematu, zasigurno spada profesor Senahid ef. Bristrić, rođen u Gradačcu. Gazi Husrev-begovu medresu je završio u Sarajevu, a islamski fakultet u Bagdadu (Irak). Bio je dugogodišnji profesor u Gazi Husrev-begovoj medresi u Sarajevu, te njen direktor sve do agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Jedno vrijeme je obnašao i funkciju predsjednika Mešihata Islamske zajednice Bosne iHercegovine, a bio je i kandidat za reisu-l-ulemu 1990. godine. Od 1993. godine je bio ambasador Bosne i Hercegovine u Saudijskoj Arabiji te od 2004. godine u Iranu.
Od vakufske imovine džemat, pored spomenute džamije, posjeduje i mekteb, imamsku kuću, gasulhanu, i mezarje. U džamiji se redovno klanja svih pet dnevnih namaza, džuma, teravija i bajrami, dok se mektebska nastava izvodi dva puta sedmično, subotom i nedjeljom, po četiri nastavna sata. (Medžlis Islamske zajednice Sanski Most).
Odlika ovih čestitih i vrijednih džematlija jeste spremnost na žrtvu u ime Boga, što najbolje pokazuje projekat izgradnje džamije. Džematlije su veoma dobri domaćini i velike patriote, koji vole svoju vjeru i spremni su na veliki rad i žrtvu za dobrobit Islamske zajednice.
